DICOTOMÍAS DEL BAILE


"I potser al final, sacsejar..."


lunes, 30 de enero de 2012

No es solo flamenco

Éste blog no es sólo flamenco. Y lo digo por si hay alguien ajeno a nosotras que algún día, y por casualidad (o no,) llega a ésta página, que aunque ha pasado meses parada, vuelve a resurgir. Aquí se pueden encontrar dedicatorias, vídeos, fotografías y comentarios nuestros que queremos compartir.
Es verdad que existen complicidades y guiños que quizás sólo nosotras podamos entender ya que, a menudo, vienen dados por anécdotas y momentos que hemos pasado juntas. Pero en cualquier caso los compartimos. Quizás el visitante pueda relacionarlo con algo suyo, quizás se ría CON nosotras o quizás se emocione al leernos.

En definitiva, y bajo mi punto de vista, éste blog es un pequeño reflejo de nosotras. Un grupo de chicas que se encuentran para aprender, disfrutar y bailar. Y que, poco a poco, van viendo que comparten mucho más que la afición por la danza y el flamenco. Un grupo de chicas, de edades muy diferentes con vidas muy diferentes y que vienen de situaciones diferentes pero que día a día, van creando un mundo propio (que no ajeno) dónde se cuece la propia vida...

Dicho ésto...

Le prometí a Mireia que le pasaría esta canción. Hablábamos de que a veces necesitamos canciones, músicas que nos ayuden a arrancar o que nos mantengan con energía. Le explicaba que últimamente yo me pongo ésta canción y la envío. Me gusta su "taranná", su ritmo, su guasa y, sobretodo su letra. Enjoy yourself. Disfruta durante y mediante las cosas que hagas.
Así que para empezar la semana con una sonrisa y con un mensaje positivo, actualizo nuestro blog Malvaloco. Que quizás también tenga más de loco que de malva.

lunes, 23 de enero de 2012


It's never too late or too early to be whoever you want to be. There's no time limit, stop whenever you want. You can change or stay the same, there are no rules to this thing. We can make the best or the worst of it. I hope you make the best of it. And I hope you see things that startle you. I hope you feel things you never felt before. I hope you meet people with a different point of view. I hope you live a life you are proud of. If you find that you're not, I hope you have the strength to start all over again.


F.S.Fitzgerald

jueves, 19 de enero de 2012

EL TRUCO DE LA CEBOLLA


Avui per fi he plorat.
He tret un tap, que feia mesos que apretava.

Ha estat trist i tranquilitzant.
Una angoixa i un descans.
...i ha estat màgic!

He pensat en persones que necessito,
persones que enyoro, i en persones que sento al meu costat.
He pensat en les Malvalocas i he somrigut, tranquila.

Avui abans de classe n'hem parlat.
Jo ploro. Tu plores? Ella no pot plorar.
Costa trobar el moment, el lloc...posem comportes, clavem espinetes...

He encontrado una solución a estas barreras,
EL TRUCO DE LA CEBOLLA
Dejarse ir! Es natural!



miércoles, 28 de diciembre de 2011

Més aviat, una mica tard, ja.
Aprofitant un dia, no fent res l'altre.
Liant-la tot el que es pot per poder desembolicar el cap d'una vegada
Venint, tornant, despedint, enyorant, estimant
Avui aquí i demà allà
Les amigues
On para quan no para?
Cap als peus
Alimenten-nos de positivisme
Somriguem, cantem, ballem!!!!

Regalándome la Navidad

Después de un año, un mes, unas semanas bastante aceleradas, esta vez, he decidido regalarme la Navidad. Ver estas fiestas como un momento para parar y saborear los mejores manjares del año, un vestido bonito en familia, una madre feliz por poner la mesa diferente (aunque los de la mesa seamos los mismos) un paseo y un te con una amiga, comprarme algo que a mi me gusta, dormir la siesta, estar libre para lo que surja, sentir el día a día: la mañana con olor café y panetone, el mediodía con luz de verano y gambas en la playa, la tarde oscura con luces en la calle y guantes en las manos, la noche de edredón caliente y libro que te cierra los ojos.

Tú qué haces Malvaloca?

Melina - disfrutando de unas muy deseadas vacaciones

miércoles, 14 de septiembre de 2011

M'emociono...

Avui, per fi, i després de dos mesos, he vist les fotografies que vaig fer a La Bartra! M'encanta revelar fotos, és com quan et despertes el matí de reis i corres cap al menjador, o quan de petita miraves a sota del coixí després que se't hagués caigut una dent, o com quan et fan un regal i tanques els ulls i estens les mans... Les fotos són un regal, una revelació, una sorpresa! És aquest pessigolleig a la panxa, el no saber amb què et trobaràs...

Cada carret et sorprén de maneres diferent i aquest, aquest ha estat dels màgics de veritat... no sé què ha passat perquè tinc com la sensació que d'alguna manera les imatges s'han escapat de les meves mans i han fet la seva... no sé què ha passat, però han sortit unes imatges que m'emocionen, us veig i m'emociono, perquè teniu com una aurea, l'aurea del que van ser aquells dies per mi.

Us deixo aquí un tasteig...
Us estimo i tinc unes ganes bogetes de començar a ballar de nou amb vosaltres!




martes, 9 de agosto de 2011

Ay, quién fuese abrigo pa' anadar contigo...

M'encanta redescobrir cançons, cançons que tens guardades en algun lloc, ben amagat a la memòria... i que de cop reapareixen amb força a la teva vida.

Aquesta últimament l'escolto molt, l'he redescobert fa molt poc, per casualitat... De petita estava a un cassette del Serrat que teníem al cotxe, i l'altre dia estant per casa vaig posar-me un cd de l'Antonio Vega i la vaig trobar... la versió m'ha fet gràcia, crec que la canta per bulerías... no sé, té alguna cosa que m'enganxa...